کيفيت بالاي زندگي کاري به عنوان شرط و پيش زمينه اساسي توانمندسازي منابع انساني مورد نياز سازمانها شناخته شده است.کيفيت زندگي کاري يکي از روشهاي جذب و نگهداري کارکنان مستعد براي دستيابي به عملکرد و بهره وري بالاست . کيفيت زندگي کاري باعث تصميم گيري مشارکتي ، امنيت شغلي، بهبود شرايط و محيط کار، ايجاد فرصت پيشرفت شغلي و غني سازي شغل در سازمان  مي باشد. کيفيت زندگي کاري يک فرهنگ و نگرش است که در آن کارکنان در کانون توجه قرار گرفته و با فراهم نمودن زمينه ها و امکانات رشد و ارتقاء باعث افزايش رفاه عمومي مي شود(ابطحي ، 1370)

همچنين فرسودگي شغلي عامل مهمي در عدم موفقيت سازمان در رسيدن به اهداف است.فرسودگي شغلي وقتي که حجم کار زياد ، پاداش نا کافي ، عدم صداقت با شکست مواجه شدن کار و يا متعارض شدن ارزشها ، با هم ترکيب مي شوند اتفاق مي افتد در رهگذر اين پيامدها جامعه نيز به بحرانهاي پيچيده و دشواري روبرو مي شود. در اين مسير استفاده از تکنيک ها و روشهاي مختلف بهبود کيفيت کاري  مي تواند مفيد واقع شود 

هدف از این پروپوزال بررسي رابطه بين کيفيت زندگي کاري و فرسودگي شغلي در کارکنان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اسلامشهر می باشد.

فهرست مطالب
فصل اول:کليات پژوهش    5
1ـ مقدمه:    5
2-بيان مسئله :    7
3-اهميت وضرورت مسئله:    10
4-اهداف تحقيق:    12
1ـ تعاريف نظري متغيرهاي پژوهش:    14
تعريف عملياتي:    17
کارکنان:    17
روش تحقيق:    
جامعه آماري:    
حجم نمونه و روش نمونه گيري:    
روشهاي گردآوري اطلاعات:    
ابزارهاي اندازه گيري:    
جدول (1ـ3) همبستگي بين مقياسهاي فرسودگي شغلي MBI    
روايي ابزار اندازه گيري :    
پايايي ( قابليت اعتماد ابزار اندازه گيري) :    
جدول (2-3) :ضريب آلفاي كرونباخ براي مولفه هاي فرسودگي شغلي    
جدول (3-3): ضريب آلفاي كرونباخ براي مولفه هاي كيفيت زندگي كاري    
روش تجزيه و تحليل داده ها:    

فهرست منابع