هدف از این تحقیق بررسی دیپلماسی شهروندی و تاریخچه ی آن با فرمت docx در قالب 63 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

فهرست مطالب

مقدمه

تاریخچه دیپلماسی شهروندی

شهرهای خواهرخوانده

تعریف دیپلماسی شهروندی

نقش دیپلماسی شهروندی

دیپلماسی نوع دوم

شهروند دیپلمات

محدودیت­های دیپلماسی شهروندی

نمونه­هایی از کاربرد دیپلماسی شهروندی

گونه­های دیپلماسی شهروندی

خصوصی شدن دیپلماسی عمومی

نقش رسانه­های نوین در پیش­برد دیپلماسی شهروندی

کاربرد رسانه­های نوین در برنامه­های دیپلماسی شهروندی

دگرگونی تعارض

حمایت و پشتیبانی مجازی از جنبش­های جهانی اجتماعی

پیشینه پژوهش

منابع

دیپلماسی شهروندی به مفهومی اطلاق می­شود که در آن، افراد به عنوان نمایندگان غیررسمی کشور خودشان در زمینه روابط خارجی ایفای نقش می­کنند. در دیپلماسی شهروندی، شهروندان از حق برقراری ارتباط با شهروندان جوامع دیگر برخوردار هستند تا بتوانند به دیدگاههای مشترک برسند و یا تاثیرات نامطلوب ناشی از سیاست­های خارجی نادرست برخی دولت­ها را از بین ببرند. بر همین اساس، دیپلماسی شهروندی، گاهی هماهنگ با دیپلماسی رسمی دولت­ها و مکمل آن به شمار می­رود و گاهی نیز در تقابل با آن قرار می­گیرد. ایده دیپلماسی شهروندی، ایده جدیدی نیست و ده­ها سال است که گروه‌ها و سازمان­های مختلف، جهت آشنایی بیشتر مردم کشورهای مختلف، به ویژه مردم کشورهایی که درگیر اختلاف هستند، راه حل دیپلماسی شهروندی را برگزیده­اند.  

عبارت دیپلماسی شهروندی برای اولین بار توسط «دیوید هافمن»در مقاله­ای که برای بررسی فعالیت­های دکتر فولر در فصلنامه «کو-ای­ولوشن»در سال 1981 به چاپ رسید، به کار رفت. (برگرفته از سایت ویکی­پدیا، 2012) «رابرت فولر»، فیزیکدان، یکی از پیشگامان دیپلماسی شهروندی به شمار می­رود که در دهه 70 و 80 میلادی برای کاستن از تنش­های جنگ سرد، سفرهای متعددی به اتحاد جماهیر شوروی داشته است. پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی، دکتر فولر این کار را در سایر مناطق بحرانی جهان ادامه داد و برای برقراری صلح در جهان، ایده مبارزه با «رنکیسم»را مطرح کرد. (همان، 2012)

اما مفهوم دیپلماسی شهروندی را باید در ایده برنامه­ای به نام «مشارکت مردم با مردم»و در سالها قبل جستجو نمود. در 11 سپتامبر 1956، به درخواست ژنرال «دوایت آیزنهاور»، کنفرانسی با نام مشارکت مردم با مردم در واشنگتن برگزار شد. در این کنفرانس از افرادی که به شکل­های مختلف در جامعه آمریکا دارای نقش برجسته­ای  بودند، دعوت به عمل آمد. همزمان با برگزاری کنفرانس، سخنرانی­ها، جلسات و کارگاههای مختلف نیز برای سازماندهی برنامه مشارکت مردم با مردم به اجرا درآمد. آیزنهاور بر این عقیده بود که ارتباط میان مردم آمریکا با مردم کشورهای دیگر، تصویر ایالات متحده را در خارج از کشور بهبود می­بخشد و هنگامی که روابط بین­المللی پرتنش و تیره و تار باشد، زمینه را برای برقراری صلح فراهم می­کند. (برگرفته از وبسایت مرکز دیپلماسی شهروندی، 2012).